„Добро поминавме, барем не сме претворени во ќебапи“- морничаво сведоштво за соработникот на Вељко Беливук

Луѓето во ходникот бегаа од него. Неговиот поглед беше застрашувачки. Искрено, не бев многу изненадена кога го видов на сликата со Беливук и човекот што касапеше и сечеше главата неколку моменти подоцна.

Ова го раскажа поранешна вработена во Републичкиот фонд за здравствено осигурување (РФЗО) за „Курир.рс“, која, заради природата на нејзината работа, секојдневно се среќавала со Срѓан Лалиќ, монструмот од кланот Веjко Беливук кој предизвика гадење од злосторствата кои ги извршуваа во Србија.

Соговорничката работела со него со месеци. Лалиќ таму го донел вујко, брат на неговата мајка, Момчило Бабиќ, тогашен директор на фондот за здравство, сега амбасадор на Србија во Словачка. Сеќавањата за овие средби, вели таа, воопшто не се пријатни. Ниту за неа, ниту за останатите нејзини поранешни колеги. Во меѓувреме, таа го напушти РФЗО и сега работи во приватна компанија.

- На 1 ноември 2013 година, Срѓан Лалиќ беше донесен во РФЗО. На почетокот никој не знаеше дека Бабиќ е неговиот вујко, но подоцна се дозна. Не е ни чудо, со оглед на тоа како се однесуваше од самиот почеток. Тој беше донесен на позицијата експерт за ИТ и веднаш беше назначен за раководител на ИТ секторот во фондот, во филијалата за градот Белград. Неговата почетна плата беше околу 70.000 динари. За тоа време, тоа беше солиден приход - вели поранешната вработена во фондот која го гледла  Лалиќ скоро секој ден затоа што многу се движел низ зградата и посетувал канцеларии.

Од самиот почеток, тврди тој, бил многу арогантен:

- Тој постапи според моделот: Ало, дали знаете кој сум јас? Јас можам да направам што било, и никој не може ништо да ми направи! "Доаѓаше на работа кога сакаше, а исто така заминуваше кога сака. Сите строго седевме полно работно време, одевме на пауза во предвиденото време, но тоа не важеше за него, иако не знаевме кој го донесе, лесно може да заклучиме дека тој има силен грб.

На прашањето дали имал конфликт со некого,таа вели дека сите се обидувале да  побегнат од него и да комуницираат со него што е можно помалку.

- Немаше многу конфликти, но само од таа причина. Во ходникот, кога ќе го видев дискретно преминав на другата страна за да не поминеме од непосредна близина. Сепак, поради мојата работа, честопати морав да работам со него и воопшто не беше пријатно. И инаку беше многу избувлив, еднаш пред десет лица се дереше на колешка, постара жена, чија брада цело време се тресеше, а нејзините раце толку многу се тресеа што не можеше да држи молив во раката. Мислам дека потоа отиде на боледување - вели поранешна вработена во РФЗО и продолжува:

- Тој исто така знаеше да омаловажува други луѓе. Тој ги потцени експертите кои работеа таму 20-30 години. Тој немаше почит кон своите постари или најблиските колеги.

Поради сето ова, штом Бабиќ, неговиот вујко, го напушти РФЗО, поднесе оставка, Лалиќ беше префрлен, а набргу потоа го напушти фондот.

- Официјално, причината беше дека не се сложува со колегите. Тој беше пренесен во седиштето на РФЗО, каде ја извршуваше функцијата раководител на одделот за одржување на информатичките системи од 7 август 2014 година, но таму беше истата приказна. Ароганцијата и непочитувањето беа едноставно можни за него. Овој пат заштитник не беше вујкото, туку мајката на Момира Лалиќ, која во тоа време беше на многу висока позиција во друг фонд, пензискиот инвалидитет (ПИО). Се сеќавам, мојот пријателка и колешка од тоа време, која работеше во фондот повеќе од 20 години, имаше конфликт со Срѓан. Да не беше жена, сигурен сум, според она што го видов, дека тој физички ќе ја нападнеше. Вака само викаше и пцуеше. Тој дури во еден момент и рече дека нема добро да ја снајде. Од оваа перспектива, таа закана е повеќе од страшна.

Таа вели дека кога за првпат ја видела фотографијата цела ноќ не можела да спие.

- Не можев да спијам таа ноќ. Кога и да ги затворам очите, лицето ќе ми се појавише. Кога го видов како се смее на тие фотографии над измачената жртва која наскоро ќе и биде обезглавена, само се вратив во периодот кога работевме заедно. Самата помисла дека честопати делевме иста просторија со таква личност предизвикува гадење и ужас кај мене. Таа вечер, се јавив на колешка која исто така работеше со нас, а и таа жена не можеше да поверува. Во еден момент, и јас и таа рековме: „Добро поминавме, барем не нѐ претвори во ќебапи“.

Да потсетиме, Лалиќ беше задолжен за набавка и одржување на шифрирани телефони „Скај“ во кланот на Беливук, преку кои комуницираа и разменуваа фотографии од злосторства и масакрирани жртви.