Кризата не удира доволно брзо - во Европа ќе заврши катастрофално

Секој кој се забавува со меѓународната монетарна економија е запознает со законот на Dornbuschev кој вели дека кризата доаѓа побавно од тоа што се очекувало, но кога еднаш ќе стигне ситуацијата ескалира со молскавична брзина, потсетува на почетокот на својата нова колумна за New York Times Пол Кругман, повлекувајќи паралела со актуелната ситуација во ЕУ.

Не така одамна, заговорниците на штедење ја диктираа макро политиката во Еврозоната и прогласуваа победа по секој, макар и скромен знак на раст. Тогаш тргна дефлацијата и европската економија почна да се тресе, а сега сите повторно се загледаа во темелите и сватија дека ситуацијата е неверојатно тешка, резимира нобеловецот Кругман.

Во кратката криза, Кругман потсетува на 2012 година кога е соочен со споменатиот закон, претседателот на Европската централна банка Марио Драги, кој рече со прославените реченици, дека е подготвен да направи што треба и на тој начин го заузда стравот на инвеститорите дека Шпанија и/или Италија ќе банкротират, односно ќе останат без пари.

Тоа што се случува сега е пак радикално поинаку од пред две години. Ова е криза со успорено темпо, и ја вклучува целата Еврозона која полека се лизга во дефлациска клопка“, проценува колумнистот и додава дека ECB веќе испука добар дел од арсеналот кој му е законски достапен во штуриот мандат чија прва, ако не и единствена грже е инфлациската цена од 2%.

„На мене влијаат разните интелектуални конфузии кои се сеуште длабоко вкоренети. Германија засега е сеуште истрајна околу фискалната неодговорност, што оневозможива ефективна стимулација“ на економијата, пишува Кругман во неговата вообичаена критика „трката кон дното“, и конкурентноста која ги обезвреднува луѓето и другите политичко-економски смерови што Европа ја донесоа во непријатна позиција во која денеска се наоѓа.

„Европа со својот отпор веќе ги изненади многумина вклучувајќи ме и мене. Јас мислам дека ECB под патронатот Драгхија е голем извор на таа сила. Но, јас (и други со кои имав можност да разговарам) се потешко можат да увидат како целата оваа работа ќе заврши, односно, како се ќе заврши без катастрофа“, заклучува жестокиот поборник на „квантитативното олеснување“ пишува Пол Кругман. 

Повеќе прочитајте овде: