Утре православните верници го празнуваат светецот Св. Ѓорги: Кој ќе ја прекрши оваа забрана ќе го прати несреќа цела година

Свети Ѓорѓија или Свети Ѓорѓи/Ѓураѓ – како што народот го нарекува овој светец, православните верници празнуваат двапати годишно. Свети Георгиј или Ѓурѓевдан се празнува напролет, на денот на неговото мачеништво во времето на римскиот император Диоклецијан, на 23 април според стариот јулијански календар или на 6 мај според грегоријанскиот календар. Следниот ден се слави Ѓурѓица, во спомен на денот на пренесувањето на моштите на овој светител од Никомидија (сега Измир во Турција) во градот Лида Палестина.

На православните икони и средновековните фрески Свети Ѓорѓи е претставен на коњ, облечен во војводско одело со вкрстен меч, убивајќи змеј, кој е симбол на паганската вера. Таа икона е по непишано правило во домовите на оние кои го слават Ѓурѓовден.

На иконите за Ѓурѓовден овој светител е претставен како пешак во стоечка положба со копје или меч во рака. Во средновековните православни храмови и манастири тој се рангира со светите воини, борци за христијанството, на чело со светиот Архангел Михаил, претставник на силите на доброто и чистотата на новозаветната вера.

ШТО Е ДОЗВОЛЕНО А ШТО НЕ ДОЗВОЛЕНО
Иако празникот не е со црвени букви, тој е многу важен и почитуван празник меѓу верниците, па затоа на овој ден не се врши тешка работа и физичка работа. Исто така, строго е забрането да се ловат волци, бидејќи во спротивно ловџиите ќе доживеат голема несреќа што ќе ги следи цела наредна година.

Деновите од Св. Ѓорѓија до Свети Мратa се нарекуваат Мратници или Волчји денови затоа што свети Мрата е заштитник на волковите. За време на тие денови ништо не се дава од куќата, не се преде волна и ништо не се пере. Во селата овие денови, на прагот немо се колеше црно пиле или млад црн петел.

Претходно клунот на кокошката или петелот се врзува со црн конец за да не испушта никаков звук. Отсечена пилешка глава била врзана за синџир со црвен конец, па со неа се играло кога дошле волците.

ИМ ПОМАГА НА РОБОВИТЕ
Култот на Свети Ѓорѓи најпрво бил прифатен од повисоките класи на средновековното општество. Витешките наредби и некои градови го земале за свој покровител, така што брзо се раширил меѓу народот и станал широко распространет низ Европа. Народот го смета овој светител за заштитник, кого луѓето го повикуваат во време на неволја. Се верува дека Свети Ѓорѓи сака да одговара на сиромашните и да им помага.

Тој се појавува во форма на млад витез на коњ, а особено со задоволство им помага на оние кои го слават неговиот ден. Самиот Ѓурѓиќ нема посебни обичаи и се слави на ист начин како и сите други слави.

Во предвечерието на празнувањето, свештеникот доаѓа во куќата и ја осветува водата со која водителката го замесува славеничкиот колач, што попот го пресекува во црквата и го полева со вино (или домаќинот го прави дома). За прославата се пали празнична свеќа која треба да гори во текот на целиот славенички ден. Гаси е домаќин во присуство на домашните дури навечер, откако прво ќе се прекрсти. Обичај е домаќинот да не седне додека гори свеќата. Според народното верување, тој мора да се „додворува“ на славата.