Не ги игнорирајте: Неколку ризични фактори и симптоми на депресија

Депресијата, пред сè, се поврзува со континуирано чувство на тага и лошо расположение, тоа е симптом кој практично го дефинира ова нарушување, пишува Слободен печат.

Покрај овој симптом, официјално како клучни симптоми се наведуваат губење на интересот и на енергијата, нарушувања на сонот и апетитот, вина, ниска самодоверба, суицидни мисли, проблеми со концентрацијата. Кога ќе погледнеме во списокот на овие симптоми, можеме да заклучиме дека постојат симптоми поврзани со влијанието и емоциите (слабо расположение, тага, вина) и симптоми што го опишуваат однесувањето (нарушувања на сонот и апетитот, тука би можеле да додадеме и бавно работење или прекин на извршувањето на секојдневните активности).

Од когнитивните симптоми, имаме самоубиствени мисли, проблеми со концентрацијата и ниска самодоверба, сепак, когнитивниот аспект на депресијата опфаќа многу повеќе од тоа. Во рамките на когнитивно-бихевиоралната терапија, когнитивната компонента, односно начинот на размислување е еден од клучните фактори за одржување на негативниот афект и однесување.

Размислување за сè или за ништо.

 Животните случувања се толкуваат како целосно лоши или целосно добри, постои само црно или бело гледиште. На пример, едно лице се доживува себеси како целосно неуспешно/несакано, а другите како целосно успешни/сакани.

Претерана генерализација.

Неколку лоши ситуации или само една лоша ситуација ја наведува личноста да верува дека сите ситуации ќе излезат лошо. На пример, лицето кое доживеало неколкупати да биде одбиено за работа, смета дека никогаш нема да добие работа и дека не може да направи ништо за тоа.

Селекција на информациите. 

Барање и прифаќање само негативни информации за себе. Негативните информации се потврда за сопствената безвредност и беспомошност, додека позитивните информации се игнорираат и се сметаат за исклучоци отколку за правило. На пример, личноста верува дека никогаш во животот не ѝ се случило ништо добро, дека никој не се грижи за неа, итн.

Персонализација. 

Личноста верува дека единствено таа е причина за одредени случувања. На пример, лошо се однесуваше тој/таа кон мене затоа што не сум доволно интересна.
Обвинување. Спротивно на персонализацијата, обвинувањето вклучува префрлање на одговорноста исклучиво на другите луѓе/околности и одбивање да се реши проблемот. На пример, бескорисно е да конкурирам за работа, кога и онака сите конкурси се наместени.

За да се надмине депресијата, потребно е да се позанимаваме со сите нејзини аспекти, а особено со промената на дисфункционалниот начин на размислување што го предизвикува и одржува негативниот афект и дисфункционалното однесување.