Проклети да сте! (писмо од дијаспора)

  Феникс, Аризона и убава сончева Сабота. Си купив ново ауто па се возам, мерак пусти. Ден како створен да бидеш среќен. Секаде наоколу гледам саде безгрижност, убавина, насмеани луѓе, полни продавници и паркови. Деца, млади, стари, кучиња и музики од коли и кафичи. Одеднаш како спотерана од ненајавена клетва притискам погрешно копче и случајно самата се пушта. Погрешна музика, во погрешно време. Антологија на македонски народни песни. Ја оставам и си возам така, а мозоков почнува со 100 на саат. Прелетува од запад кон исток и обратно за на крај да се помрачи, да му стемни... и тогаш се на што можам да мислам и се што ми ѕвони во главава e...
Целиот блог-пост на justpurpling прочитајте го тука