Секој имал своја задача: Кланот на Веља Невоља „работата“ ја вршел за речиси еден час- Беливук имал посебна задача

Целата „процедура“, како што самите рекоа, траеше само околу еден час или малку повеќе. Колку биле добри во тоа покажува и фактот дека до сега не е пронајдено ниту едно тело, од најмалку пет лица што биле мачени, а потоа ликвидирани, а прашање е дали ќе биде.

Еден од сведоците кои соработувале, кој и самиот бил учесник во најмалку четири убиства, наводно открил детали како оваа криминална група отстранила докази откако биле измачувани до смрт.

Тие многу добро знаеле што прават, затоа внимавле да не остават траги од ДНК на жртвите, ниту па трагите на убиените се на нивните предмети. Затоа тие секогаш имаа едно лице задолжено за купување опрема за убиство - најлон,јаже селотејп, црни кеси за ѓубре, секири, столбови, работни костуми, јакни и гумени чизми. Без оваа опрема, не влегувале во просторијата за тортура или во „кланицата“, како што ја нарекоа тајната просторија во куќата во Ритопек.

Едниот тим имаал улога да ги пренесе жртвите на „состанок“ во викендицата, а другиот биле во состојба на готовност во куќата и се подготвувале за тортура и убиство. Во тој тим обично би биле Беливук и Миjковиќ. Тие давале инструкции и чекаа да дојде жртвата.

Според обвинението, тие влегувале во тајната просторија само кога ги покриле сите  sидовите и подови со најлон и кога било внесено се што им било потребно за мачење. Се облекувале во куката, а потоа облекувале работни костуми и гумени чизми. Хируршки ракавици и молерски над нив биле незаменлив дел од опремата. После тоа, тие ќе изгореле сѐ, освен чизмите. Ја направиле единствената грешка за време на убиството на Здравко Радојевиќ, кога пред убиството и обезглавувањето не ставиле најлон на ѕидовите.

Постапката беше рутинска. Прво, одредени делови од телото беа исечени, а имаше еден член во кланот кој по образование беше касап и кој даваше совети кога да се сече. Мораа дополнително да ги исечат исецканите делови од телото за да можат да ги стават во мелница за месо. Телото, како што е прикажано на фотографиите објавени од српските власти, било чувано во две корита.

"Бевме во склад, го направивме тоа за час, час и половина. Мина добро", рекол еден од сведоците што соработувале.

Начинот на кој членовите на кланот зборуваа за овие работи е длабоко шокантен и крајно застрашувачки. Во своето сведочење, Хрват објасни дека тие барем се грижеле да го направат масакрот секогаш кога жртвата ќе биде убиена, за да не ги „трпи тие болки“, а потоа остатоците ги ставиле во вреќи и ги фрлиле во Дунав.

"Работата за отстранување на течности и крв беше лично задача на Беливук. Тој инсистираше да го стори тоа лично, бидејќи се грижеше сѐ да биде уништено, да не остане трага. Очигледно знаеше што прави и не сакаше, ниту се осмели , да ја остави таа задача на никого. “, откри Хрват во Обвинителството.