Од Баленсијага и Диор, до кинески челви - Јованка Броз имала само едно модно правило

Она што ја направи иконата на југословенската мода препознатлива е стилот што може најдобро да се окарактеризира како минималистички со непишано правило што ја диктираше едноставноста на кроевите.

Јованка Броз честопати го привлекуваше вниманието на јавноста со својот начин на облекување, а денес има малку извори кои се во можност да го „прераскажат“ поранешниот стил на југословенската „прва дама“. Подолу ви донесуваме неколку непишани правила што таа секогаш ги почитувала.

Во време кога модата беше симбол на идентитет и автентичност, но исто така и средство за воспоставување разлика кон другите, облеката бараше развој на имагинација, креативност и справување со тесниот избор на пазарот на стоки.

Бидејќи модната индустрија сè уште се развиваше во периодот од 60-тите години на 20 век, и соодветно на тоа, сè уште немаше доволно прифатливи и иновативни дизајни на облека, облеката на Јованка Броз во овој период може да се дефинира претежно како висока мода, бидејќи Југословенската „прва дама“ нарачувала облека по мерка, со директна комуникација со креаторите, од кои најпозната беше познатата Мирјана Мариќ, но и загрепското модно студио Жижи Јелек.

Од втората половина на 60-тите години на минатиот век, кога се развива модниот дизајн на поранешна Југославија, Јованка Броз стана редовна гостинка на модните саеми во Белград, а за странските посетители често организираше ревии на домашни колекции, најчесто во поранешниот „Југоекспорт“ . Како дел од овие настани, Првата дама на Југославија организираше и ревии за некои од највисоките државни функционери и нивните жени. Така, Јованка организираше модна ревија за сопругата на претседателот на Република Португалија, Марија Естела да Коста Гомез во октомври 1975 година, данската принцеза Бенедикт и принцот Ричард во ноември 1975 година, но и сопругата на претседателот на Франција Валери Жискард д „Естаинг во 1976 година.

Според етнографските извори и собраниот материјал, желбите на Јованка за облека биле скромни, до таа мерка што таа честопати носела иста облека неколку пати, а со тоа им пркосела на трендовите и на самата идеја за модата, која секогаш се стреми кон императив на новата. Некои извори исто така сведочат дека Јованка Броз често преправала облека и накит.

Она што ја направи иконата на југословенската мода препознатлива е стилот што може најдобро да се окарактеризира како минималистички со непишано правило што ја диктираше едноставноста на кроевите, сведениот, елегантен накит и едноставните фризури.

Како и во секој стил на политичката и социјалната елита, постоеше јасна разлика помеѓу дневната облека и вечерната облека. За секојдневна облека, Јованка обично избираше внимателно прилагодени и костуми со струк, направени од ткаенина, свила, а понекогаш и костими на Шанел. Парчиња свила и лен често можеа да се најдат во нејзината гардероба од вечерни тоалети. Нејзините парчиња облека имаа главно светла боја и честопати имаа контрастни детали, иако сакаше да „носи“ и виолетова и темно зелена боја.

Модните магнати, како Балмеин, Баленсијага и Диор беа присутни во нејзините колекции, па кралицата од југословенски стил остана препознатлива по палтото на Балмеин. За чевли, таа најчесто избираше едноставни салонки, штикли Балмеин или оние од локалните занаетчиски дуќани. Целиот изглед го комплетираа претежно кожни чанти во животински дизајн и женски капи во разни кроеви.

Според еден етнографски извор, чевлите за Јованка Броз најпрво ги правел приватен чевлар од Глоговац, кој имал продавница во преминот на улицата Кнез Михаилова веднаш до продавницата за чевли „Петар Велебит“. По разговорот на управителите на фабриката за обувки „Петар Велебит“ со нејзиниот помошник мајор Лука Перишиќ и неговата посета на фабриката, „Петар Велебит“ го презеде производството на сите чевли за неа, и обувки за Јосип Броз беа изработени во истата фабрика.

Она што доаѓа до израз кога станува збор за Јованка е нејзиното „правило“ на не строго придржување кон модните трендови и фокусирање на дискреција, едноставност и елеганција, без вклучување во разни форми на експериментирање со облека, фризури и тело. Така, можеме да забележиме дека матронката на југословенскиот стил не ја сменила фризурата, ниту се офарбала се додека не започнала да ѝ побелува косата.

Очигледно, нејзината облека била мешавина од југословенската модна индустрија, производството на ракотворби, но и најголемите светски модни куќи.